“Babam 1 Mayıs 1977’de panzer altında kalarak ağır yaralandı. Hastaneye kaldırılıyor, gırtlağında ezilme olduğu için nefes alıp veremiyor ve oracıkta ölüyor. O öldüğünde ben 11 yaşındaydım. Onun için hatırladıklarım hep çok fazla çalıştığıydı. Erzurum Aşkale’den İstanbul’a göç etmiştik. İnşaatlarda çalışıyordu. Her geldiğinde elinde meyve poşetleri olan mahallede komşulara, çocuklara meyve dağıtan bir babaydı. Yoksul ama bir o kadar da onurlu bir insandı. Sosyal demokratttı. Bülent Ecevit’i çok severdi. Yaşasaydı beni sahiplenirdi Biz 5 kardeşiz. İnsanlar Taksim’e gittiğinde genelde eğlenirler. Ama bizim tek hatırladığımız acı dolu günler. Ben bir kafede aşçılık yapıyorum. Eşimi de yıllar önce kaybettim. 4 çocuğum var. Zorlukla geçiniyoruz. Belki de babam yaşasaydı hepimizi sahiplenirdi. Annem, babam öldüğünde tek başına kaldı ve bizi geçindirmek için sürekli çalışmaya başladı. Hizmetçilik yaparak bizleri büyütmeye çalıştı. 5 yıl önce o da öldü.” “1 Mayıs’ta Taksim meydanında olacağız. Benim için 1 Mayıs İşçilerin birlik ve dayanışması anlamını taşıyor. Keşke babam da hayatta olsaydı da, bugünü beraber kutlasaydık. Taksim’in 1 Mayıs’a tekrar açılması çok güzel bir duygu. Ama hiçbir şeyi telafi etmeyecek. Hiçbir şey babamı geri getiremez artık. Katliamın sorumlularının yargılanması, katliam emrini verenlerin açığa çıkarılması gerekiyor. Hiçbir suç cezasız kalmamalı. Devlet de kendini aklamalı. Bundan sonra bu katliama yönelik davalar açılmalı “
Bu sözlerin sahibi Birsen Gülünay. 1 Mayıs 1977 yılında Taksim meydanında İşçi Bayramında polis panzerinin altında kalarak ölen inşaat işçisi Bayram Eyi’nin kızı.
Tam 42 yıl geçti aradan. Katliam emrini verenler yakalandı mı? Devlet kendini akladı mı ? Katliama yönelik davalar açıldı mı?
Size 1 Mayıs’ı ve babaıs polis panzeri altında ezilerek ölen kızın kısa hayatını kendi ağzından anlattık..
Böyle acıların bir daha yaşanmaması dileğiylez 1 MAYIS İŞÇİ BAYRAMI KUTLU OLSUN
