Dünyanın en iyi 100 yemeği listesinde geçtiğimiz yıl 3’üncü sıradaydık, bu kez 81’inci olmuşuz!..
“Olmuşuz” deyince tüm Adanalılar anladı tabi neyden bahsettiğimi…
İşte kebap bizim için böyle bir şey; bütünlük sağlıyoruz, yemek olarak değil, yaşam şekli olarak görüyoruz…
Çünkü lezzeti, vücuda sağladığı katkı ve tüketilirken verdiği haz yadsınamaz…
Hayat pahalılığını anlatırken “Ooo kebap bile kaç lira olmuş” deriz.
Veya başka yemeklerin fiyatıyla karşılaştırırken “O paraya kebap yerdik” diye serzenişte bulunuruz…
Hepimiz biraz kebapçıyız, mangal gördük mü dönüp bakmadan, hatta içten içe yorum yapmadan duramayız…
Kuşbaşını yapmak kolay, kıymayı şişe saplayabiliyor musun? diye sorarız.
Soğan salatasını, ezmeyi, tartışırız. Sonra iştah kabarır, canımız çeker soluğu kebapçıda alırız…
Böyle hayati bir yemeği 3. sıradan 81’e öteleyenlerin hiç vicdanı yok mu?
Ne oldu da geçen yılla bu yıl arasında kebabımızı arka sıraya attınız?
Ha bizim için yine ilk sırada, yemeklerin padişahı pozisyonunu koruyor ama dünyada gördüğü itibarla oynanması da sinirimizi bozuyor…
Evet yerel milliyetçilik yaparak, Adana’nın simgesi kebabımızı savundum, savunmaya da devam edeceğim…
Cağ kebabı, mantı gibi listeye üst sıralardan giren yemeklerin ait olduğu bölgelerde yaşayan insanlar da yorum yapıyor, kendi kültürleriyle övünüyorlardır…
Altı üstü yemek atışması gibi görünse de fikirlerin özgürce ortaya atılması, kişilerin kendi kültürlerine sahip çıkması güzel bir örnek teşkil ediyor…
Zira yemek, günümüzde insanları birbirine bağlayan kültürel bağlar arasında yer alıyor…
Çok daha irdelersek konuyu temiz ve istedikleri gıdaya ulaşmak insani bir haktır.
Yemek yarışması düzenlensin ama dünyadaki milyonlarca aç çocuk da kaderine terk edilmesin.
Ülkemizde bile açlıktan bayılan ve maalesef hayatını kaybetme aşamasına gelen çocuklar varsa, “Batsın dünyanın bütün lezzetleri…”
