Dünyada ve ülkemizde kapitalist üretim ilişkileri, sağlıktan eğitime, barınmadan gıda ihtiyaçlarının karşılanmasına kadar sürekli olarak yoksulları vuruyor.
Yoksular salgında ilaç bulamaz, hayat pahalı yarı tok yaşar, köyünden sökülür, kentteki gecekonduda sürünür, depremde enkaz altında kalır.
Liste uzun, değişmeyen tek gerçek her türlü belanın yoksulların başına geldiği…
O halde bu işte bir terslik var.
Ülke kaynakları oluşturulurken gerek toplanması ve gerek dağıtılmasında büyük bir sorun yaşanıyor.
Dünyadaki birçok ülkede ekonomik ilişkiler böyle olabilir ama bizi ilgilendiren kısmı tabi ki ülkemiz…
Vergi toplanırken ve devletin kaynakları dağıtılırken çarpıklık var.
Uzun uzun yazmaya gerek yok, Devlet baba yüzünü biraz da yoksullara dönmeli artık…
Bugünlerde deprem acısını yaşıyoruz öyle devam edelim.
Fay hatlarının yeri beli, deprem olacak bölgeler önceden biliniyor, bilim insanlarının uyarıları ortada ama yine yıkım yaşanıyor.
Peki ama neden?
Aslında bu nedenin karşılığı muhtelif; sadece müteahhitleri suçlayarak işin içinden çıkmak bir sorunu çözmez…
O rantiyeci faşistlere izin veren, göz yuman, binanın malzemesinden çalıp yönetmelikler dışında konut inşa etmesine olanak sağlayan herkesin bir şekilde cezasını bulmalı.
Ve bu silsile ülke politikası haline getirilmeli.
Konut ve barınma ihtiyaçları karşılanırken devlet tüm kurumlarıyla yoksuların yanında yer almalı, desteklemeli.
Özel sektörce yapılanları da yakından takip edip denetlemesi gerekiyor…
Lafın özü, “Zenginimiz bedel verir, askerimiz fakirdendir” politikası değişmeli.
Bu ülke üzerinde yaşayan herkes eşit haklara sahip olmalı, acıyı da refahı da aynı oranda paylaşmalı…
Şeyh Edebali’nin; “ İnsanı yaşat ki devlet yaşasın” sözünü asırlardır söylüyor ama bir türlü uygulamıyoruz…
Tabi bu söz günümüze ışık tutsa da beklentiler ve farkındalıklar bir hayli değişti.
Şimdi ek olarak “İnsanca yaşamak herkesin hakkı “ diyoruz.
