6 Şubat 2023 tarihinde start verdi depremler. O günden beri de arkası kesilmedi. Çok yer yok oldu, çok yer yok olma eşiğine geldi.
6 Şubat’ta başlayan sarsıntılar dalgalar halinde bazen büyük bazen küçük ama hiç durmadan devam etti. Durmak nedir bilmeyen depremler Türkiye’deki her insanı gerek fiziksel gerek psikolojik olarak etkiledi.
İnsanlar depremi her unutma belirtisi gösterdiğinde adeta çocukları olan artçılarla kendini bir kez daha hatırlattı deprem.
Yıkmaya, sarsmaya devam etti.
Yetkililer tarafından yıkmaya devam edeceği de belirtildi. Nerede ve ne zaman deprem olacağını bilememe belirsizliği karşısında deprem bölgeleri ve çevresinde yaşayan insanlar da kendi çaplarında gardını alma derdine düştü.
Çünkü deprem merkezlerindeki yıkıcı manzaralarla her gün yüz yüze geldi insanoğlu. Yıkımı en acı biçimde deneyimledi.
6 Şubat’tan beri kimi insan deprem olmadan eşyalarını, canını kurtarma derdinde. Kimisi hala enkaz altında olan sevdiklerini bulma derdinde. Kimi kaosu fırsata çevirme derdindeyken kimi de bu kaosta boğulmama derdinde.
Kimi mal derdinde, kimi can…
Depremin merkezi olan yerlerin çoğu kısmı yerle bir olurken Adana bunun sadece arkada bıraktığı etkiyi hissetti. Ona rağmen onlarca bina yıkıldı, hasar aldı, boşaltıldı.
Adana deprem merkezi olursa şu an yaşadığı günlere şükür edecek duruma gelecek. Her geçen gün düne şükür ettirecek.
Büyük bir deprem olsa da olmasa da Adana yine de diken üstünde olacak.
Bu ülke bu kadar yıkıma ne kadar dayanır? Bu insanlar tekrar ‘Deprem olur mu?’ korkusuna daha ne kadar dayanır? Bu binalar bir büyük sarsıntıya daha ne kadar dayanır?
Bir ülke bu enkaz yığınlarını daha ne kadar taşır?
