Biz ne yaptık size? Nedir bu bitmez tükenmez intikam alma hırsı? Olup bitenlere bakınca şahsen böyle düşünüyorum. Vergi mi vermedik, askerlik mi yapmadık? Sana diyorum eyyy Ankara!.. Artık yakamızı bırakın. Siyasi gücünüzle yaptıklarınıza bir şey diyemiyoruz. Fakat bari artık alay etmeyi kesiniz. Ahmak çocuk yerine konulmaktan bıktık, bizar olduk. Yeteri bilirseniz, gerçekten yeter gayri!..
SIRALAYALIM
GELEN BİR: En ilkin, Adana’mızın Aladağ ilçesi sınırları içindeki Kapızbaşı Şelâlerimiz hokus-pokus Kayseri’nin olmuş. Fark edemedik bile; hatta yıllarca hâlâ Adana’da olduğunu yazıp çizdik.
GELEN İKİ: Adana Radyomuz vardı. Bulunduğu Sokağın adı halen de Radyoevi Sokağıdır. Fakat radyomuz yok. Koparıp aldılar, hooop Mersin’e kondurdular. Esbâb-ı Mûcibesini sorduk, “Efendim Çukurova Radyosu olarak hizmet verecek. Hem Adana’ya, hem Mersin’e hitap edecek” dediniz. Yuttuk mu? Hayır!.. Sanki Adana’da kalsaydı Çukurova’nın tamamında duyulmayacak mıydı? Biliyor musunuz, yıllardır İngiliz BBC Radyosunu bile dinliyorum. Onların sesi teee Britanya’dan gelebiliyor da, Adana’nınki Mersine kadar ulaşamıyor mu?. Üç urup köfteyle yemeyin bizi. Aslında oldu-bitti vakasıydı bence.
GELEN ÜÇ: Bir vakitler Sayın Erdoğan için söylenmedik lâf bırakmazken birden bir can-ciğer kuzu sarması olan Sayın Devlet Bahçeli ile Bayan Çiller el ele verip Osmaniye’yi il yaptılar. Böylece, Adana’nın yarısı yok edildi. Dördüncü Büyük Şehir unvanımızı kaptırdık.
GELEN DÖRT: Karayolları Bölge Müdürlüğü Baraj Dolusavak yakınlarındaki sekide geniş bir araziye yayılmıştı. Devlet, zamanında burayı uygun görmüş. Yıllardan bir yıl öğrendik ki Merhum Necmettin Erbakan Hoca, Karayollarının arazisine Kültür Merkezi temeli atmış. O zaman öğrendik; o kurum da yolunu bulup Mersinlileşmiş.
GELEN BEŞ: Devlet Demiryolları da önemli departmanlarından birini lokomotifine bağlayıp Mersin’in Yenice’sinde indirmiş.
GELEN ALTI: Türkiye’nin en başarılı, en güvenli havalimanı Adana Şakirpaşa dururken, Türkiye’nin buğday yetiştirmeye en uygun binlerce dönüm arazisine kıyılarak yani havalimanı yapıldı. Mersin’e Hayırlı olsun. İnşaat sürerken defalarca, sayın Cumhurbaşkanımız dahil, yetkililerden “Şakirpaşa kapanmayacak. Adanalılar ne istiyorsa o olacak” vaadini işitip durduk. Beklenmedik biçimde, Şakirpaşa kapatılıverdi. Yeni Limana da, uyuşturucu hap yerine kullanılır gibi, gûya bizi teselli için Çukurova dediler. Açıkçası, düpedüz alay etmenin daniskasını sergilediler.
GELEN YEDİ: Cumhuriyetle kazanılmış 5 Ocak Şehir Stadımız ve yanındaki Gençlik Stadı yoğun spekülâtif ifadeleri takiben TOKİ’den kurtarılsa da, Rahmet-i Rahman’a kavuştu. Şimdi tamamlanmak üzere olan Millet Bahçesine dönüştürülüyor. Yeni Stadyum yapıldı, yapanlara müteşekkiriz. Fakat bizim tarihi stadyumlarımızı yok etmenin âlemi var mıydı? Koca Adana’ya neden çok görüldü, anlayan varsa beri gelsin. Çok değilmiş ki, aynı siyasi inisiyatif, amatör takımları düşünerek akıllı-uslu (!) saha yapmayı kararlaştırmış. Nereye? Çamlıca’ya. Çamlıca’yı Sekizinci Madde olarak yazıyoruz. Eee, o zaman soramaz mıyız “Eyy Ankara, Canım Ankara, madem gerekliydi, tarihi stadyumumuzu neden yok ettiniz?”
GELEN SEKİZ: Çamlıca koruluğumuzda en az 106 ağaç kesilivermiş. Çok şükür TMMOB tüm üyeleri adına tenkitlerini bildirip hukuki mücadeleye girişeceklerini açıkladı. Yereldeki Sayın Ankara temsilcisi de buna karşın kalkıp “Çürümüş ağaçları kestik” demez mi, vallahi ecinniler tepemde zıp zıp zıplamaya başladı. Bu kadar sığ, bu kadar yüzeyel sebep gösterilmez be birader. Bu kadar da açık açık alay edilmez. Ne demek çürük ağaç? Çürükse, keser yerine fidan dikersin be kardeşlik. Bana göre çok alay edildi bizimle; yeter, yeter de artar bile… Lütfen, lütfen artık Adanalılarla alay etmeyi keser misiniz?
Bir de yerel yönetim açısından bakalım. Başkan Karalar “Biz ağaç kesmeyiz” demiş. Naçizane, gurur ve takdirle karşıladım. Fakat şunu da söylemeden edemeyeceğim; Aytaç Durak olsaydı, Çamlıca’ya asla balta giremezdi. Zaten Şehir Stadı da yok edilemezdi, bundan kesinlikle eminim.
