1970’li yıllarda Yeni Adana’da mesleğe başladığım dönemde tanıdım Ercan Kont’u.. Hemen hemen her düğünde o vardı.. Kim davet ederse koşan bir adamdı.. Hiç araca bindiğini görmedim, ya yürürdü, ya bisikletiyle dolaşırdı.. Yüzü hep gülerdi, karıncayı bile incitmekten korkardı..
CHP’nin parasız askeriydi.. Her etkinliğinde o vardı.. Duvarlara afiş asardı, kapı kapı dolaşırdı.. Adana’nın evliya çelebisiydi.. Kim düğüne-derneğe, sosyal amaçlı toplantılara davet etmişse koşar gelirdi..
İçi insan sevgisiyle doluydu Ercan Kont’un..
Her karşılaştığımızda UÇAAAK diye seslenirdi.. Sık sık karşılaşırdık sokaklarda, her önüne gelenle selamlaşırdı, tanımayan yoktu Adana’da.. o Adana’nın KONT’uydu..
Rahatsız olduğunu duyduk.. Haberlerini yaptık.. Eski röportajlarını BÖLGE sayfalarında yeniden kullandık, bir el uzatan yok mu diye bekledik.. Soran olmadı..
Ercan Kont’un rahatsızlığını biliyorduk.. Kimseyi tanımadığını biliyorduk.. Ama vefa denilen bir duygunun rafa kaldırıldığını da gördük.. Ercan Kont çağın hastalığına yakalanmıştı.. Kimseyi tanımıyordu.. Mersin’e taşındı, yokluklar çekti, çektiği yoklukların farkına bile varmadı.. Hastaydı, hastalığının ne olduğunu bilmeyecek kadar hastaydı..
Taşındıkları Mersin’de de yalnızdı..Ne arayanı, ne soranı vardı..
Dün kaybettik KONT’umuzu.. Bugün saat 14’te Adana Büyükmşehir Belediyesi önünde tören düzenleyecekler. Arkasından çok iyi bir insan olduğu söylenecek, anlata anlata bitiremeyecekler.. Sonra Kabasakal Mezarlığı’nda toprağa verecekler Ercan Kont’u..
Ne diyelim! Hayat böyle.. Dün sahipsiz bırakanlar, bugün sahiplenecekler..
Mekanın cennet olsun Ercan Kont.. Seni unutmayacağız, unuturmayacağız..
