Mustafa Canan’ın ailesi 1954 yılında Adana’ya taşınmıştı.. Babasının halk müziğine merakı Canan’ın küçük yaştan beri musiki meclislerinin içinde olmasını sağladı. Urfalı ses ve saz ustalarını dinleyerek büyüdü.. Adana Musiki Cemiyetinde müziğe devam etti.
Eczacı Mahmut Akan’dan nota ve makamat dersleri aldı. Dersler üç yıl devam etti. 1957 yılında Adana Halk Ozanları Derneğini kurdu. Dernek bünyesinde çalıştırdığı halk müziği korosuyla konserler verdi. Elliye yakın öğrenci yetiştirdi. Dernek çalışmaları Adana İl Radyosunun yayına başlamasına kadar sürdü. 1962 yılında Adana İl Radyosunun açılması Mustafa Canan’ın hayatında yeni bir dönemin başlamasını sağladı.
Mustafa Canan, çok iyi bir ses olmasına rağmen, Türkiye’deki sanat anlayışının çarpıklığından, beklediği yere gelemeyen, çırpınmasına rağmen şanssızlığını yenemeyen bir halk müziği sanatçısıydı.
Birkaç ay Belediye Aile Çay Bahçesi’nde çalıştı. Herkes memnundu. Bir gün sahneye çıkacağı esnada uzun boylu, yapılı bir adam geldi yanına. Selâhattin Sarıkaya’ya hitaben:
”Ulan şişko niye lan bizde aynı işi yapmıyorsunuz?” dedi.
Sarıkaya da ”Yahu Rıza Abi senin orda sahne yok ki” diye karşılık verdi.
Rıza dediği kişi Rıza Tekin Prodan’dı.. Yani Asfalt Rıza . Asvalt Rıza “Yarın gelin, ne gerekiyorsa yaptıralım” diyor ve gidiyordu. Ertesi gün Asvalt Rıza”nın dediği yere gittiler. Büyük bir arsa, ortada bir çay ocağı, sandalyeler, masalar vardı.
Asvalt Rıza’nın yeri Belediyenin karşı sırasında biraz ilerideydi. Asvalt Rıza marangoz çağırdı, yerden 30 santim kadar yüksek, üç metre genişliğinde bir sahne yaptırdı. Arkada soyunup giyinmek için küçük bir kabin, bir anfi ile iki tane de mikrofon vardı. Böylece meşhur Emirgan Çay Bahçesi açılmış oldu. Bu defa Asvalt Rıza iki tane hoparlörlü araba kiraladı. Adana’nın her semtinde reklamı yapıldı. Eh o yılları düşünün, 1954-1955 , her akşam Emirgan’a iki binin üstünde dinleyici geliyordu. Adana’da böyle durum ilk defa görülüyordu.,
Sonra aynı alan TRT’ye geçti.. Kulübeler halinde 2 -3 odalı bir yer haline getirildi. Merhum Ahmet Remzi Yüreğir’in oğlu Aydın Remzi Yüreğir TRT Adana Radyosu’nun başına geçti.. TRT daha sonra Süleyman Demirel Bulvarı’na taşındı ve yıllardan beri yeşil bir alan olarak kaldı. Adanalıların nefes aldığı RTÜK’ün sahip olduğu bir yerdi artık.
Bugün.. Evet o alan, bugün RTÜK tarafından satışa çıkarılıyor..
Adana’nın nefes aldığı,merhum Diş Doktoru Çetin Ünal Özülkü ve Zeki Ecevit’in yıllarca her gün müzik dinlediği o alan, bugün kapalı zarf usulüyle Ankara’da satılıyor..
ÇETİN ÖZÜLKÜ KİMDİR?
1939 yılında Adana’da doğdu. Babası Ali Daim, annesı Fatma Barika’dır. İlk, orta ve lise tahsilini Adana’da, yüksek tahsilini İstanbul’da Diş Hekimliği Fakültesinde tamamladı. Bir buçuk yıl Tokat’ta serbest diş hekimliğinden sonra 1965 yılında Adana’ya döndü. Adana Devlet Hastananesi Diş Hekimliği, Baş Hekim Yardımcılığı; 1980 yılından sonra Çukurova Üniversitesi Mediko Sosyal Diş Hekimliği görevlerinde bulunan Özülkü, üniversitede çalışırken ani bir kalp krizi sonucu çok genç yaşta vefat etti.
Çocukluğundan beri kaval çalan Özülkü, İstanbul’da okurken Necati Başara Hoca’nın korosuna katıldı. Türk Müziği Topluluğu Federasyonu İcra Heyetinde kaval çaldı. Okuduğu Diş Hekimliği Fakültesinin Halk Müziği Korosunu kurdu, çalıştırdı ve yönetti. 1959 yılında İstanbul Belediyesi Konservatuvarının halk müziği çalışmalarına devam ederek konserlere korist olarak katıldı. Koristliğinin ve kaval çalmasının yanında nota, usul ve makamat bilgisini geliştirdi. Adana Radyosunda Selahattin Sarıkaya’nın yönettiği Çukurova’dan Sesler Topluluğunda kaval çaldı. Dağılan Çukurova’dan Sesler Topluluğunu yeniden teşkilatlandırdı. Toplulukta Mustafa Canan, Müslüm Gürses ve Sadık Altınmeşe de bulunuyordu. Kurulan koro emisyon almasına rağmen mekanizmanın geç çalışmasından ötürü amacına ulaşmadı.
O diş tabipliğinin yanında müziği hiç bırakmadı. Adana Halk Eğitimi Merkezinde, Eczacı Mahmut Akan’ın Müzik Cemiyetinde, Adana Belediye Konservatuvarında halk müziği dersleri verdi. Öğrenciler yetiştirdi. Korolar yönetti, konserler verdi. Klasik ve halk müziği formunda besteleri olan Çetin Ünal Özülkü, “Varıp Neylemeli Sılayı Gayrı” türküsüyle Adanalıların, halk müziği sevenlerin gönlünde taht kurdu.
1939 yılında Adana’da doğdu. Babası Ali Daim, anası Fatma Barika’dır. İlk, orta ve lise tahsilini Adana’da, yüksek tahsilini İstanbul’da Diş Hekimliği Fakültesinde tamamladı. Bir buçuk yıl Tokat’ta serbest diş hekimliğinden sonra 1965 yılında Adana’ya döndü. Adana Devlet Hastananesi Diş Hekimliği, Baş Hekim Yardımcılığı; 1980 yılından sonra Çukurova Üniversitesi Mediko Sosyal Diş Hekimliği görevlerinde bulunan Özülkü, üniversitede çalışırken ani bir kalp krizi sonucu çok genç yaşta vefat etti.
Çocukluğundan beri kaval çalan Özülkü, İstanbul’da okurken Necati Başara Hoca’nın korosuna katıldı. Türk Müziği Topluluğu Federasyonu İcra Heyetinde kaval çaldı. Okuduğu Diş Hekimliği Fakültesinin Halk Müziği Korosunu kurdu, çalıştırdı ve yönetti. 1959 yılında İstanbul Belediyesi Konservatuvarının halk müziği çalışmalarına devam ederek konserlere korist olarak katıldı. Koristliğinin ve kaval çalmasının yanında nota, usul ve makamat bilgisini geliştirdi. Adana Radyosunda Selahattin Sarıkaya’nın yönettiği Çukurova’dan Sesler Topluluğunda kaval çaldı. Dağılan Çukurova’dan Sesler Topluluğunu yeniden teşkilatlandırdı. Toplulukta Mustafa Canan, Müslüm Gürses ve Sadık Altınmeşe de bulunuyordu. Kurulan koro emisyon almasına rağmen mekanizmanın geç çalışmasından ötürü amacına ulaşmadı.
O diş tabipliğinin yanında müziği hiç bırakmadı. Adana Halk Eğitimi Merkezinde, Eczacı Mahmut Akan’ın Müzik Cemiyetinde, Adana Belediye Konservatuvarında halk müziği dersleri verdi. Öğrenciler yetiştirdi. Korolar yönetti, konserler verdi. Klasik ve halk müziği formunda besteleri olan Çetin Ünal Özülkü, “Varıp Neylemeli Sılayı Gayrı” türküsüyle Adanalıların, halk müziği sevenlerin gönlünde taht kurdu..Oğlu Bora Özülkü de baba mesleğini seçerek Diş tabipliği yapıyor.Fotoğrafta merhum Çetin ünal ÖZÜLKÜ görülüyor.
