Bu yıl anneler günü 9 Mayıs’a denk ve oldukça da az bir süre kaldı bu özel ve anlamlı günü kutlamaya.
Annemiz bizi dünyaya getiren yaşamı boyunca da bizim en büyük destekçimiz olan bir bakıma hayatınızdaki mucizedir.
Ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar atasözünden de anlaşıldığı gibi hayatımıza giren-çıkan yüzlerce insan vardır. Fakat hangisi bizi annemiz gibi koruyup kollayıp aynı zamanda da sevgisini ve şefkatini gösterebilir?
Ya da o insanın kendince tanımladığı sevgi kavramı anne sevgisinin ne kadar yakınından geçebilir?
Annenin sevgisi ve bu anne sevgisini çocuğun hissedebilmesi o kadar önemlidir ve o kadar özel bir duygudur ki bu özel duyguyu da tek bir güne sığdırma çabası boştur bence. Annemiz tüm hayatı boyunca bizi zaten koşulsuz düşünmüştür. Biz neden 365 gün içinden sadece bir günü annemize ayırmışız? Sadece bu gün değil de her gün annemize onu sevdiğimizi hissettirelim.
Derler ki ”Allah, yeryüzüne gönderdiği her bebek için öncesinden bir melek gönderir.” Bu meleğin adı Anne’dir.
En koruyucu meleğimiz, annemiz değil midir? Var mıdır onun kadar bizi koruyup gözeten, kötülüklerden esirgeyen, canından çok seven, yemeyip yediren, içmeyip içiren? Kaç insan, canından daha çok sevebilir başkasını? Kaç insan ölür başkası için?
Anne başka bir şeydir. Allah rahmetinden vermiştir ona. Sevgide cömert davranmıştır, kalbini büyük yapmıştır. İçine sonsuz sevgi sığdıran… Annenizin yokluğunu düşündünüz mü hiç? Bu düşünce bile kahreder insanı değil mi? Düşüncesi bile acıdır. Düşündükçe tutamaz gözyaşlarını insan. Ya annesi olmayanları? Belki de hiç görmemiş olanları veya hayal meyal hatırlayanları?
Allah kimseye anne acısı yaşatmasın. Dünyadaki hiç bir çocuğu öksüz koymasın. O yumuşacık, sıcacık anne kucağını kimseden esirgemesin, esirgediklerine de güç, kuvvet, sabır versin. Bir çocuk için en acı şey, Anneler Gününde annesiz kalmaktır galiba. Her çocuk biricik annesinin gününü kutlarken, onunla koşup oynarken, onun mis kokusunu koklarken, tüm bu güzelliklerden mahrum kalmak.
