Uzun süredir CHP’nin içine dönük yazmıyorum. Eksiği, yanlışı da olsa son iki yıldır Başkan Özgür Özel’le sürdürülen muhalefetin, özellikle genç seçmen başta halk indinde yoğun destek aldığı bir gerçek.
AKP’nin (Partili Cumhurbaşkanı R. T. Erdoğan’ın), MHP (D. Bahçeli) ile başlattığı A. Öcalan (PKK) pazarlığı, başından beri AK Sarayın Anayasa değişikliğiyle iktidarda kalmak planının birincil nedeni idi.
Gerek Suriye’deki PYD gerçeği, gerekse DEM’in uzun vadeli ayrılıkçı politikası yüzünden sözde “barış” planı, durdu demesek de tökezledi.
Hem bu pazarlığın sonuçlarını göze almaktan, hem ekonominin daha da kötüye gidişinden korkan Tek Adam Erdoğan, TBMM’de Anayasayı kendine göre değiştirmek için gözünü, CHP’yi bölmeye-parçalamaya ve kayyumla yola getirmeye dikmiş durumda.
Ne sorumsuzluk ve şuursuzluk ki, 13 yıl genel başkanlık yapmış ve 12 seçim yitirmiş ve kurultayla gitmiş Kemal Kılıçdaroğlu, AK Sarayın bu oyununa alet olmuş durumda.
Yarım yüzyıllık siyasi yaşamımda değil CHP gibi laik demokratik cumhuriyetin yüz yaşını geçmiş kurucu partisini, hiçbir partinin kayyum yoluyla ele geçirildiğini görmedim.
Cumhuriyet Baş Savcılığı dosyasıyla Anayasa Mahkemesine parti kapatma davası açılabilir. Bu yola milli görüş partileri ve AK Parti için davalar açıldı. Ancak, sonuçta milli görüşün bu günlere gelmesi bile engellenemedi.
Meral Akşener ve yanında 3-5 genel başkanlık isteyen MHP’li Devlet Bahçeli’yi mahkeme yoluyla düşürmek istediler ama onlar da başarılı olamadılar. Bu gün D. Bahçeli’nin R.T. Erdoğan’ın emri altına girmesinin nedeni, Akşener’in o mahkeme girişimini AK Sarayın önlemesidir.
Özellikle Partiler Yasası ve tüzükler konusunda tanıdığım en uzman hukukçu CHP eski Genel Sekreteri Önder Sav’ın bir saptamasını hiç unutmam, “Sıradan savcı ve mahkeme yoluyla partilere hakim olunamaz”.
Bugünkü dava da, ya ertelenir ya da bir üst mahkeme ve anayasa mahkemesinden döner. Eğer bu konuda da AK Saray istediği sonucu alırsa, K. Kılıçdaroğlu’nun bırakın CHP’lilere aynaya bakacak yüzü kalmaz.
