Yıl 1960’ı gösteriyordu, Nisan ayının son günleriydi..
O dönemde İktidar ülkede hukuku adeta askıya almış, itiraz edip protesto eylemlerine girişen üniversite öğrencilerinin üstüne polisi ve asker sürülmüştü.
Devlet şiddetinin alabildiğine tırmandığı, bir öğrencinin can verdiği, yüzlerce öğrencinin yaralandığı gözaltına alındığı günün ertesinde merhum gazeteci-yazar Çetin Altan köşesinde tek satırlık, tek bir cümleden ibaret bir yazı koymuştu;
Bugün yazmak istemiyorum..
Sayfanın geri kalan kısmı bomboş bırakılmıştı..
Bu gün aynı psikolojiyi biz de yaşıyoruz. Düşünüyor, düşünüyor, bilgisayarı önümüze alıyor, ama yazamıyoruz..
Neyi yazalım? Ekonomiyi mi? İşsizleri mi? Siyasilerin birbirine söylediği sözleri mi ? yetişen genç nesilin, kendi ülkesinde yaşamak istememesini mi ?
En iyisi ben de Çetin Altan gibi yapayım..Yazının geri kalanı Boş çerçeve olarak kalsın.
Korkudan değil,g erçekten içimizden gelmiyor yazmak..
Dün beş kuruşu olmayanların, bugün parayla oynadıklarını mı yazalım?
Sonra düşünüyoruz, sen susarsan, ben susarsam, o susarsa, biz susarsak, nasıl çıkacağız karanlıklardan aydınlığa..
Sabır, sabır diyoruz, yazının altına boş çerçeveyi bırakıyoruz. İstediğiniz gibi doldurabilirsiniz.
Benden bu kadar!..
