Yer, Bursa.. Gamze Nur E. Adlı kadın, 4 yaşındaki oğlu Hamza’nın cebine “Çok zor durumdayım, çocuğuma bakacak durumum yok. Tek çarem buydu. Bir başıma bu kadar yapabildim” yazılı notla birlikte bir AVM’nin oyun parkına bırakıp kayıplara karışıyor. AVM’deki güvenlik görevlileri fark ettikleri Hamza’yı, polis ekiplerine teslim etti. Kimliği ve kaldığı yer tespit edilen Gamze Nur E. yakalanarak gözaltına alındı ve Bursa Adliyesi’nde tutuksuz yargılanmak üzere serbest bırakıldı.
Çocuğunu terkeden anne, “Aile hukukundan kaynaklanan yükümlülüğü ihlal” ve “terk etme” suçlarından toplam 3 yıl hapis cezası istemi ile dava yargılanıyor. Gamze Nur E., Bursa 6’ncı Asliye Ceza Mahkemesi’nde görülen ilk duruşmasına gelmeyince, hakkında polis zoruyla duruşmaya getirilmesine karar veriliyor. İkinci duruşmaya polis zoruyla getirilen Gamze Nur E., savunmasında şöyle diyor;
“Üzerime atılı suçlamayı kabul etmiyorum. Ben de çocuk esirgeme yurdunda büyüdüm. Çocuğumu evlilik dışı dünyaya getirdim. Babası M.E.’dir. Halen cezaevinde bulunmaktadır. Olaydan önce çocuk esirgeme yurdunu arayarak, çocuğumu vermek istedim. Ancak, prosedürlerin uzun olduğunu söylediler. İşsizim ve ailem yok. Çocuğumu bırakamıyordum. Çok zor durumdaydım. Çocuğumla AVM’ye gitmiştik. Durumu toparlayıp çocuğuma yeniden bakabileceğim duruma geldiğimde yeniden bulma ümidiyle çocuğumu bırakmıştım. Küçük kağıda yazılı not bana aittir. Pişmanım, beraatımı istiyorum”
Mahkeme hakimi, sanık annenin alınan ifadesinden sonra hakkındaki yakalama kararını kaldırarak, duruşmayı ileri bir tarihe erteliyor.
Yukarıdaki olaya bu sütunlarda neden yer verdiğimizi merak edebilirsiniz.
Anlatalım;
Bu ve benzeri olaylar ülkemizde giderek artıyor da ondan.. Çok değil, 20 yıl öncesine gidelim.. Devlet, Yetiştirme Yurdu’nda kalan kimsesizleri yetiştirirdi topluma kazandırabilmek için.. Devlet, 18 yaşını tamamlamış olsa da, gençleri sokağa teslim etmezdi.. Devlet, kendi vatandaşını sokağa bırakmaz, takip altına alırdı ve topluma yararlı bir yurttaş olarak yetişmesine yardımcı olurdu..
Bugünkü durum ne? SALDIM ÇAYIRA MEVLAM KAYIRA..
Yetiştirme Yurdu’na verilen bir genç kız..B elli süre sonra bırakılıyor, arayanı yok soranı yok.. Bir adamla arkadaşlık kuruyor uyaranı sahip çıkanı yok.. Adam tutuklanıyor, cezaevine giriyor, bir çocuğu oluyor.. Çocuğun annesinin yatacak yeri yok.. Çocuğu kundağına bir mektup bırakarak terk ediyor.. Terkedildiği devlete bildiriliyor.. Terkeden aramalar sonunda yakalanıyor ve yargılanıyor..
Devlet ne yapıyor? Kadını yargılıyor..
Peki o kadın ve o çocuk kimlere teslim ediliyor, geleceği nasıl garanti altına alınıyor? Teslim edildikleri yer yine sokak!..
O zaman sormak lazım;
DEVLET NEREDE?
O zaman sormak lazım;
ÇOCUK VE AİLE BAKANLIĞI NE YAPAR?
Peki gazeteciler, şöhretli köşe yazarları bu konulara değinmez de ne yapar ?..
Ertuğrul Özkök gibi “Bizi biz eden filmler”i yazar!..
