Bugün size, yaşanmış bir olayı ve Türk çocuklarının düştüğü durumu anlatmaya çalışacağım..
Genç kadın, eşiyle birlikte misafirliğe gidiyor.. Geldiği apartmanın önünde bir çöp konteynırı ve bir çocuk görüyor.. Çocuğun kafası ve kolları konteynırın içinde.. Birşeyler arıyor..
Genç kadın, konteynıra yaklaşıyor, çocuğa “Sen orada ne arıyorsun?” diye soruyor.. Çocuk, “Abla, ekmek ve yiyecek arıyorum.. Kardeşlerim aç, onlara götüreceğim” diyor..
Genç kadın, son derece duygulanıyor.. Gözleri buğulanıyor.. Kendi çocukları aklına geliyor.. Elini cebine atıyor.. Cebinde sadece 10 lirası var.. Çıkarıyor, çocuğa veriyor, “Al oğlum, kardeşlerine birşeyler al“ diyor..
Bu olay, önceki akşam, Adana’nın Kenan Evren Bulvarı’nda bir süper marketin yanında meydana geliyor..
Duyunca, utandık, duygulandık, “Kim bilir bu çocuk gibi, bu ülkede kaç kişi var” diye düşündük..
Atatürk Türk gençliğine, ülkeyi teslim etmişti.. Biz, içinde yiyecek arayan çöp konteynırları teslim ettik..
Düşündükçe çıldırıyorum, biz ulus olarak bu hale mi gelecektik?
…………………
AKİF AKAY FORMÜLÜ BULDU
Diğer belediyeler gibi, Seyhan Belediyesi de, seçimlerin üzerinden bir ay geçmesine rağmen, odalar, koridorlar insan seli.. Ziyaret, ziyaret, ziyaret..
Sanki Ziyaret! Ziyaret ediliyor..
Belediye Başkanı Akif Kemal Akay’ın yüzü artık ziyaretçi sayısından kızarmış.. Kime ne anlatacak, kimin sorunlarını dinleyecek..
Sonra çareyi buldu.. Dedi ki;
“Arkadaşlar, artık Belediye’ye gelmenize gerek yok.. Burada kalabalıkta konuşup, çözüm üretemiyoruz, dinleme fırsatı bulamıyoruz.. Bundan sonra, önceden haber vererek, her hafta değişik mahallelerde toplantılar yapacağız, sizi ve sorunlarınızı dinleyecek, yerinde çözüm yolu bulacağız. O nedenle buraya kadar zahmet edip, mesai kaybetmenize gerek yok..”
İşte mesele bu.. Koridorlar, odalar dolunca ne Belediye Başkanı, ne Belediye çalışanları iş yapamıyordu..
İnşallah, bundan sonra Başkanlık odası da, koridorlar da boş kalır, hizmetler normal akışı içerisinde yürür..
Darısı diğer belediyelerimizin başına..
