Günlerden beri soruyorum kendime “Biz neden unutkanız” diye..
Gerçekten unutkan olduk..
Öyle unutkan olduk ki, İstiklal Marşımızı ezbere okumayı bile unuttuk..
Biz Atatürk’ün nutkunu okumayı da unuttuk..
Biz andımızı unuttuk, andımızı..
Bir şeyler oldu bize..
Ne olduğunu da anlayamadık..
Biz, büyüklere saygıyı, küçüklere sevgiyi unuttuk..
Biz, birbirimizle kavga eder hale geldik.
Mesela “Bay Kemal’in tatlı canını kurtarmak adına kimlerle ne pazarlığı yaptığı elbet ortaya çıkacaktır. Ortamda seçim yokken, ‘Başbakan olacağım’ diyenlerin de foyaları dökülecektir. FETÖ’cü hainlerin söylemleriyle 15 Temmuz’u lekelemeye çalışanların yularını kimlerin tuttuğu da ortaya çıkacak” sözünün birleştirici değil, ayrıştırıcı bir söz olduğunu neden düşünemiyoruz?
Ülkeyi yönetmeye, milletin huzur, güven ve kalkınmasını sağlamaya talip olanların konuşmalarnına bir bir bakın;
“Türkiye hain bir kuşatma altındadır. Milletimiz kutuplaştırılmaktadır. Önümüz kapatılmaktadır. Sorumlusu AKP’dir. Çıbanın başı kaçak saraydadır. Bu şahsiyetin idrak ve kişisel ufku kapanmıştır.
Erdoğan alenen milletin karşısına geçmiştir. Erdoğan başkanlık sistemini kabul ettirmek için var gücüyle çalışıyor.”
Bu sözler, yenilir, yutulur, unutulur sözler midir!..
Ama biz bunların hepsini unutuyor, hiç konuşulmamış gibi ,hiç duyulmamış gibi davranıyoruz…
Ya unutuyor, ya unutmuş gibi davranıyoruz..
Sonra unuttuğumuzu da unutuyoruz.
Size Atatürk’ün hiç unutulmayacak bir sözünü hatırlatıp, noktayı koyalım;
“Cumhuriyeti biz kurduk, onu yükseltecek ve yaşatacak sizsiniz. Beni görmek demek mutlaka yüzümü görmek demek değildir. Benim fikirlerimi, benim duygularımı anlıyorsanız ve hissediyorsanız bu yeterlidir. Dünyada her şey için, medeniyet için, hayat için, başarı için, en hakiki mürşit bilimdir, fendir”
Evet.. İlimdir, fendir, sakın unutmayalım olur mu!
