Hayatta insanların ve toplumların en temel hazinesi, gücü,kuvveti çocuklardır. Çocuklar gelecektir, umuttur, hayattır…
Bazı anne babalar çocuklarını sevgilerini vererek büyütürler, bazıları da döverek, arkadaşlarının arasında kıyaslama yaparak, küçük düşürerek…
Hiç düşündünüz mü çocuklarımıza psikolojik ve fiziksel şiddet uygularken neden bu kadar rahat olduğunuzu? Ya da çocuğunuza öfkenizi kusarken yapmış olduğunuz davranışları; rahatça eşinize, dostunuza, ailenize yapabiliyor musunuz?
Elbette yapamıyorsunuz! Çünkü o size muhtaç…
O çocuk sizin ona davrandığınız şiddet, öfke hali ile size cevap veremez. Hem fiziki, bedeni anlamda gücü yetmez hem de size muhtaç olduğu için veremez. Sadece susar veya ağlar. 10 dakika sonra gelir hiçbir şey yaşanmamış, siz onu hiç üzmemişsiniz, kalbi hiç kırılmamış gibi yine boynunuza sarılır.
Sizler birer yetişkinler olarak başka bir kişi sizlere kötü bir söz söylediğinde veya ses tonu yükseldiğinde bu kadar kolay affedebiliyor musunuz? Hiçbir şey olmamış, yaşanmamış gibi hayatınızın doğal akışına devam edebiliyor musunuz?
Edemiyorsunuz, edemezsiniz de zaten. Size 10 dakika önce hakaret edip tokat atan birine 10 dakika sonra asla sarsılmazsınız. Bağrınıza basmazsınız. Size biran önce sarılsın diye düşünmezsiniz. İçinize dert olmaz kırgınlığınız. Boynunuzu bükmezsiniz. Ama çocuğunuz boynunu büker; siz onu döversiniz ama o sizi affedin diye bekler.
Dayağı yer ama yine de sizi üzdüğünü düşünerek içine dert eder. Sizi affetmek için sabırsızlanır.
Çocuklar çok masum. Onların bu masumluklarını kullanmayın.
Şiddetin, özellikle de kadına ve çocuğa uygulanan şiddetin doruk noktasına ulaştığı günümüzde bu olayların neden önünü alamadığımızı düşündüğümüzde aklıma gelen ilk sebeplerden biridir, şiddeti uygulayanların geçmişte böyle davranışlara maruz kalmış olabileceği. Çünkü çocuk duygusal yıkımlara maruz kaldıkça acımasızlaşıyor ve geçmişin acısını gelecekten çıkarabiliyor.
Sevgisiz büyüyen çocuklar, bu süreçlerinin intikamını karşılarından çıkan insanlardan alıyorlar. Toplumumuzun hazinesi, güvencesi olan çocuklarımız sevgisiz, şiddet eğilimli ortamlarda yetiştirildiklerinde bırakın hazine olma vasfını toplum için birer tehlike haline gelebiliyorlar.
Bu nedenle çocuklarınızı çok sevin. Öyle çok sevin ki hem kendiniz için hem de toplumumuz için sevin. Sevgiyle büyütün, eğitimle büyütün, ileride ülkelerine koyacakları katkılarını düşünerek büyütün.
Çünkü onlar bizim her şeyimiz, geleceğimiz…
