Politika kazanı kaynıyor, partiler ülkemizi daha iyi bir geleceğe taşımak için hiç durmadan plan ve projeler üretiyor!
Böyle demek isterdik ama şuan ki gündem öyle değil.
Tüm mesailer parlamentoya girmek için yarışacak isimlerin netleştirilmesine ayrılıyor…
Önümüzdeki Pazar vekil olması için halkın tercihlerine sunulacak aday adlarının verilmesiyle rüzgarlar daha sert esecek.
Milletvekili adaylarını, tebessüm eden en şık fotoğraflarıyla göreceğiz her yerde. Ankara’da hareketlenecek, Cumhurbaşkanı adaylarının miting ve ziyaretleri hız kazanacak.
Dileriz politikaya malzeme olmayacak argümanlar yine seçim meydanlarında kullanılmaz.
Halkın daha rahat bir yaşam sürmesini sağlayacak politikalar anlatılır
Tabi ki bu temenniden öteye gitmeyecek.
Politikayı takip edenler son yıllardaki karşılıklı konuşmaları hatırladıklarında ne demek istediğimi anlayacaklardır.
İnşallah yanılırım ve toplumu odaklara ayıran söylemlerden uzak durulur…
Oysa halkın o kadar çok ortak paydası oluştu ki, yazmakla buraya sığdırılamaz. Örneğin milyonlarca yurttaşı ilgilendiren ve en büyük ortak payda olan fakirlikle başlayalım…
Yoksulluk ve açlık sınırları göz önüne alındığında ülkede orta direk kalmadı. Emekçilerin büyük bir bölümü açlık sınırının altında olan asgari ücretle çalışıyor.
Hal böyleyken emekli olan yurttaşları da unutmamak lazım. Ki en fazla onlar zorlanıyor.
İktidar müjde gibi duyurdu; en düşük emekli aylığı 7 bin 500 liraya ulaştırıldı. Güzel, dileriz ki, 15 bin liraya yükselir. Ancak bu artışlar sorunları çözmüyor!
İktidar emekli maaşlarında yüzdelik dilimlerle bir maaş artımı yapmadı. Deyim yerindeyse ölüm sınırında yaşayanların maaşlarını zamlandı, diğer emekliler yine unutuldu.
Yamalı bohça misali olan emekli maaşları en altta eşitlenme yolunda ilerliyor. Bu bakış açısı sürdürülürse, üç dört yıl sonra emekli maaşlarını hepsi birbirine çok yakın hale gelecek.
Tabi bu eşitlik dipte olacak!
