Gecekonduda yaşam mücadelesi
ADANA (İHA) – Adana’da Hüseyin Peşenk, hastaneye kaldırılan
şeker hastası karısının ardından 3 çocuğuyla birlikte derme çatma gecekonduda
yaşam mücadelesi veriyor.
Tarım işçisi Hüseyin Peşenk (58) 21 yıl önce Şanlıurfa’dan Adana’ya geldi.
Burada çalıştığı tarlada tarım işçisi olan Fatma Peşenk (43) ile tanışıp
evlendi. Çiftin bu evlilikten Halil (19), Ahmet (12), Abdullah (11) ve Ali (9)
isimli 4 çocukları oldu. Aile 2011 yılına kadar Yüreğir ilçesinde çalıştıkları
tarlaların etraflarında bulunan çadırlarda kalıyordu. Daha sonra hayırsever
vatandaşlar 4 çocuklu çifte Yüreğir ilçesi 19 Mayıs Mahallesi 1148 Sokak’ta
derme çatma bir gecekondu yaptı.
Aile yine tarlada çalışırken 2015 yılında anne Fatma Peşenk’e şeker hastalığı
ve astım teşhisi kondu. Fatma Peşenk bu teşhisten sonra çalışamaz duruma geldi
ve ailenin bütün yükü baba Hüseyin Peşenk’e kaldı. Hüseyin Peşenk ise 2017
yılında bel fıtığı geçirdi ve ameliyat olunca çalışamaz hale geldi. Bu durumdan
sonra ailenin en büyük çocukları Halil Peşenk de kendi ayakları üzerinde durmak
için iş bulup ailesini terk etti ve bir daha geri dönmedi. Bunun üzerine aile 3
çocuk ile gecekonduda yaşamaya devam etti.
Çocuklardan Ahmet Peşenk ise okulundan kalan zamanlarda pet şişe toplayarak
ailesine destek olmaya çalışırken, Abdullah ve Ali ise okula gitmeye devam
ediyor. Buzdolabı, çamaşır makinesi ve televizyonu arızalı olduğu için
çalışmayan, yağmur yağdığında çinkodan içeriye su giren 2 odalı evde komşuların
desteğiyle yaşamlarını sürdüren aile, anne Fatma Peşenk’in de 2 gün önce
şekerinin 450’ye çıkıp Yüreğir Devlet Hastanesine kaldırılmasının ardından daha
da perişan oldu.
“Kimse bize bakmıyor”
Hüseyin Peşenk, zor durumda olduklarını ve komşuların desteğiyle geçinmeye
çalıştıklarını belirterek, “İş yok. Ameliyatlıyım. Çalışamıyorum. Hanım
hastanede. Ambulans ile gitti şekeri 450. Astım var. Bacağı iltihap oldu şişmiş
durumda. Kimse bize bakmıyor. Hem tuvalet, hem banyo bir. Bizim evimiz
yapılsın. Benim gücüm yok. Kimse çalışmıyor. 1 tane çalışan var 1 kuruş bile
getirmiyor. Ev su akıtıyor, televizyon yok, çamaşır makinesi yok. Hiçbir şey
yok” dedi.
“Annem hastanede tedavi edilsin”
Abdullah Peşenk ise, “Annemin şeker hastalığı var. Biz tekiz. Televizyonumuz
bozuk. Devlet bize yardım etsin. Bize yardım edilmesini istiyoruz. Annem
hastanede tedavi edilsin. Evimiz yıkılacak durumda. Komşular yemek getiriyor
biz onların getirdiği yemeği yiyoruz. Biz yapamıyoruz” diye konuştu.
Ali Peşenk de, okulunu bitirip polis olmayı hayal ettiğini kaydederek, “Annem
hastaneden çıksın gelsin bize yemek yapsın isterim. Devletimizden yardım
istiyorum. Ben okumak istiyorum. Büyüyünce polis olmak istiyorum ama bu
şartlarda olamam. Evimiz yapılsın. Kışın akıyor ev. Yazın da sıcaktan
duramıyoruz” ifadelerini kullandı.