Kalbim kanatlanıyor hissediyorum

Nükte  GÜNDOĞDU

İngilizce  Öğretmeni, Profesyonel Koç/ Eğitim Koçu

Oturuyorum sessizce. İçimde çalkalanan denizlerin dalga sesleri ve kopan fırtınaların gürültülü sertliğiyle sessizce yerimde oturuyorum. Görünür olduğum yalanı ile görünmezliğimin gerçeğini yaşayarak etrafıma göz gezdiriyorum.

Belki de ben bile bilmiyorum ne hissettiğimi. Belki de ben bile hissetmiyorum asıl olanı.

Ne oluyor bana?

Ders zili çalıyor. Eskiden bir şeyleri müjdeleyen bir tınısı vardı. İyi hissettirirdi. Şimdi ise her zamanki tonda gelmiyor kulağım. Ya da kalbime dokunmuyor.

Bugün sanki ben, bildiğim, tanıdığım ben değilim. Bugün sanki dünya baştan aşağı farklı.

Sadece bana mı farklı?

Arkadaşlarım da benim gibi hissediyorlar mı? Sanırım bunun cevabını biliyorum. Hayır…

Ayağa kalkma zamanı. Geldi öğretmenimiz sınıfa. Zorlanıyorum kalkarken. Hiç olmazdı bana böyle.

Endişeleniyorum sanırım. Hiçbir şey mi yapmak istemiyorum? Bilmiyorum. Bildiğim, bilmediklerim ile sınırlı bugün sanırım. Can sıkıcı..

Yoklama zamanı. Var mıyım? Yok muyum? Sır abana geldi. “Buradayım öğretmenim.” Tescillendi okulda olduğum. Ne mutlu. Ben olsam, yok yazardım. Var olmak böyle bir şey olmamalı çünkü. Neyse…

İlk saat bitti. Görünmezliğin gerçekliğini tüm ders yaşadım. Görülmedim. Duyulmadım. Hislerimden de haberleri yok?

Peki, bu ne?

“Dün tam da senin gibi hissediyordum biliyor musun? Anlam veremediğim hisler içerisinde, canım hiçbir şey yapmak istemez bir haldeydim. Canım benim, ne zaman istersen benseni dinlemeye hazırım. Ben seni hep dinlerim. Paylaşmak görülmenin karşılıklı halidir. Ben seni her halinle seviyorum. Özletme bir daha kendini derste. Bu kadar dayanamayabilirim (..) . Gelmek istersen de yanıma, öğretmenler odasındayım.” yazılı bir not.

Öğretmenimden. Herhalde sınıfta gezerken koymuş olsa gerek. Görmedim. Başımı iki elimin arasına almış sıranın üzerine yüzümü gömmüştüm.

Görünmezliğimin altını çizer gibi gömmüştüm hem de.

Nasıl mıyım şu an?

Tüm benliğim sımsıcak oldu. Sevgi dolu hissediyorum. Görmüş beni. Anlamış. Hatta arada o da böyle olabiliyormuş..

Yalnız değilim. Görmüş beni. Duymuş sessiz çığlıklarımı. Hissetmiş halimi.

Kalbim kanatlanıyor hissediyorum.

Uçmak istiyorum ben.

Uçuyorum. Nereye mi?

Öğretmenimin yanına.