Duayen gazeteci ve SÖZCÜ gazetesi başyazarı Rahmi Turan, son günlerde hızla tartışmaya açılan gazetecilikle ilgili olarak kendi köşesinde şöyle yazar;
“Sedat Simavi “Gerekirse kalemini kır ama sakın satma” diyen bir meslek büyüğümüzdür.65 yıl öncee genç gazetecilere söylenmiştir bu güzel sözü..Ve bu cümle bizim ANAYASAMIZ- olmuştur. Fakat… Günümüzde ne yazık ki fazla bir geçerliliği kalmadı! Bugün medyanın yaklaşık yüzde 80”inin satılık olduğunu görüyoruz. Yandaş ve yalaka olanlar –Bal tutan parmak yalar- misali abat ediliyor. Düzgün ve dürüst olan yüzde 20”inin üzerinde ise çok ağır baskılar var.”
Katılmamak mümkün mü! Geldiğimiz noktaya bakın.. Seçim yapılacak, aday belirlenmiş, ”O adayla değil, bu adayla kazanırsın” diye yazan bir zihniyetin sahibi gazeteci olabilir mi ?
“Sen kimsin?” demezler mi adama!
Bir parti defalarca kamuoyu araştırması yapacak, sonuçlara bakacak adayını açıklayacak, bir gazeteci! “O adayla değil, bu adayla kazanırsın, şuradaki adayınla da olmuyor, onu çek, bir başkasını bul” diye yazan bir adama gazeteci değil, ancak küstah ve haddini bilmez denir..
Bakınız, rahmetle andığımız duayen gazeteciler, meslek tanımını nasıl yapmışlar;
Nezih Demirken, “Her eline kalem alan kişi ya da her sarı basın kartı sahibi olan gazeteci sayılmayabilir. ‘Ben 40 yıldır yazıyorum’ demek ya da bir gazetenin birinci sayfasında imzasını görmek bir insanın gazeteci olması için yeterli değildir”
Uğur Mumcu da şöyle tanımlıyor gazeteciliği; “Gazeteci haber ve bilgi kaynağına en çabuk ulaşan ve bu kaynaklardan edindiği bilgi ve haberleri okurlarına sunan insandır”
Gazetecilik ile ilgili genel durum değerlendirmesi de şöyledir ;
“GAZETECİ”, kimin gazeteci olmadığı, sınandığı bir sürecin içinden geçiyoruz.
Herkes kendine göre “gazeteci
tanımı” geliştirmiş durumda!
Kim gazeteci, kim değil(?), sorusunu
sorguladığında, çoğu zaman kafa karışıyor. Herkes görmek istediği, işine
geldiği pencereden bakıyor.
Gazetecilik mesleğinin eğitimini almış olanlar
mı gazeteci?
Sigortası ödenen mi, ücret alan mı, yoksa… Mesleki
ilkelere özen gösterip, bu işi yapan mı, gazetecidir? Yoksa gazetenin resmi
künyesindekiler mi gazetecidir?
X X X
Doğrusu;
Haksızlıklar karşısında susmayan, tepki veren
gazetecidir.
Farklı düşünenlere söz hakkı veren, gazetecidir.
Uzlaşma zemini ve kültürü oluşturan,
gazetecidir.
Güncel olayları evrensel ilkelerle
bağdaştıran, yorumlayan gazetecidir.
Hoşgörü ve alçak gönüllülüğü paylaşan,
gazetecidir.
Dinleyen, kendi fikrini empoze etmeyen ve
gerçekleri tüm çıplaklığı ile katıksız olarak kamuoyuna aktaran gazetecidir.
Eğer, insanların beyinlerine ve kalplerine
ulaşıyorsanız, GAZETECİLİK yapıyorsunuz demektir.
En doğrularının biri de bu değil midir ?
Tabiii anlayana!..
……………..
KÜSEN KARŞI PARTİYE “HAYIRLI OLSUN” DİYOR
Öyle bir dönem yaşıyoruz ki, “Hiç böylesini görmedik” diyebiliyorsunuz..
Adam ya da adamlar yıllardan beri belli bir partinin üyesi.. Üyesi olduğu partiden adaylık başvurusunda bulunuyor, ama bir başkası aday gösteriyor.. İşte o zaman kıyamet kopuyor, “Ben olsam kazanırdım, geçmiş olsun şimdiden seçimi kaybettik” diyor, karşı partiye hayırlı olması dileğinde bulunuyor..
Bakın etrafınıza.. Böyle konuşanların sayısı az değil..
Bu ne demek ?
“Ben ve taraftarlarım üyesi olduğumuz partimize kaybettirmek için çaba göstereceğiz, karşı partiye oy vereceğiz.”
Yahu siyasi ahlak denen bir şey var.. Size hiç uğramamış mı ?
Siz sanıyor musunuz bu tipler CHP, MHP, AKP ve diğer partilerin içinde yok.. Açık açık seslendirenler dahi var..
“O adaya ben oy vermem, de verdirmem de” diyor adam.. Sanki oy verdirmem dedikleri kendisinin emrinde !
Biri çıkıyor, “Yaz kardeşim, bedeli neyse ödeyim,“ o adayla seçim kaybedilir ona tepki var diye yaz.. “O çekilirse ben yerine aday gösterilirim“ de ortalığı karıştır, sonra da “Ben partiliyim” de..Nasıl oluyor?
Anlamak gerçekten zor.. Partiye bağlılık, ideoloji, ahlak ve mesleğe bağlılık bazılarını pas geçmiş..
Önceki gün gördük örneğini gördük ve PES dedik.
