Adana tarım kentiydi.. Narenciye bahçeleri, tarım alanları, yağ fabrikaları, kumaş fabrikaları hem ekonomiye, hem istihdama hem insanların evlerine ekmek götürmesine ve mutlu olmasına neden oluyordu..
Adana Karataş yolu, Adana Mersin yolu, Adana Gaziantep yolu geçmişe bir dönüp bakın. Her tarafı fabrikalarla doluydu.. Sümerbank’ı, Milli Mensucat’ı, Paksoy’u, Çukobirlik’i, say say bitmezdi fabrikalar, atölyeler..
Nereden, nereye!.. Hani fabrikalar? Hani çalışanlar? Hani bakkallar? Hani çalışanları taşıyan servis otobüsleri.. Fabrika mı kaldı ki, çalışanı olsun!
Bu durum sadece Adana’da değil, genelde durum aynıdır. Bu gidiş iyi gidiş değildir.. Sanayi odalarımızın, ticaret odalarımızın, çiftçiler birliğimizin dününü ve bu gününü bir araştırınız.. Nasıl bir hizmet verildiğini ve neden bu duruma gelindiğini bir irdeleyin, tarihinizin geçmişine bakın, geleceğinizin ne olacağını düşünün..
Bu gidiş hayra yorumlanacak bir gidiş değil, üretimi olmayan, tüketimi olan bir millet, aç kalmaya mahkumdur unutmayın..
Biz BÖLGE Gazetesi olarak Çukobirlik kapatılmasın kampanyasını başlatırken, birileri kapatılmasını istedi.. İsteyenler Adana ve Adana halkını sevenlerdi, peki karşı çıkanlar kimlerdi? O dönemin Sanayi Odası Başkanı ve Adana milletvekiline bir sorun “Şimdi vicdanın rahat mı?” diye..
Ortadoğu ve Balkanların en büyük entegre tesisiydi Çukobirlik, şimdi hantal bir alan oldu.. Binlerce insan, binlerce esnaf işsiz, çocukları perişan oldu..
Rahat mısınız efendiler, rahat mısınız?
Adana’yı nereden, nereye getirdiniz, zaten sokağa da çıkamıyorsunuz hesap sorulur diye..
Adana’ya, Adana halkına kendi çıkarı için ihanet edenler!
Siz garibanları ezdiniz, servetinize servet kattınız, Aksantaş’ı, Paktaş’ı, Çukobirlik’i, Milli Mensucat’ı boşaltarak..
Yazık ettiniz Adana’ya , nereden nereye geldin, getirildin ADANA…
