50 kgr.lık çuvalı 290 lira olan şekerin ederi 800 liraya kadar çıktı. Türk Şeker’in sektör raporuyla şekerde yaşanan kaosun arka planı gözler önüne serildi.
Atatürk döneminde İzmir İktisat Kongresi ile kurulma kararı alınan Şeker Fabrikaları yıllar sonra AKP iktidarında satıldı.
İzmir İktisat Kongresi’nde alınan kararlarla 6 Kasım 1925’de ilk şeker fabrikası Uşak’ta kuruldu. Uşak’ı Alpullu, eskişehir, Turhal, Adapazarı, Amasya, Konya, Kütahya, Burdur, Susurluk, Kayseri, Erzurum, Elazığ, Malatya şeker fabrikaları izledi.
1962’den itibaren de Ankara, Afyon, Muş, Ilgın, Bor, Ağrı, Elbistan, Erciş, Ereğli, Çarşamba, Çorum, Kars, Yozgat, Kırşehir, Çumra, Aksaray, Boğazlıyan şeker fabrikaları kuruldu.
Özelleştirme furyası ile önce 2004 yılında Kütahya ve Adapazarı, 2018’de de Afyon, Alpullu, Bor, Çorum, Elbistan, Erzincan, Erzurum, Kırşehir, Muş, Turhal şeker fabrikaları satıldı.
15’i halen devlette olmak üzere, 12’si özel sektörde 6’sı da kooperatiflere ait 33 şeker fabrikası bulunuyor.
Özel sektör, şekeri çok daha pahalıya satıyor. Türk Şeker’in elindeki şeker fabrikalarının özelleştirilmesi ile üretici özel sektörün insafına terk edildi.
Özel şeker fabrikalarının sahipleri kendi aralarında kartel oluşturarak şeker pancarı üreticisinin ekim alanlarını iyice kısıtladıklarını görüyoruz.
Devlete ait şeker fabrikalarının ise sadece marketlere şeker verdiğini gözlemliyoruz. Bu nedenle şeker pancarı üreticileri ile şeker toptancılarının, özel şeker fabrikalarının insafına bırakılmış durumdalar.
Türk Şeker’e ait 25 fabrikadan 10’u özel sektöre devredildi. 2018 yılına kadar 2 milyon 36 bin tono lan yıllık üretim, 1 milyon 176 bin tona düşüyor. Türk Şeker’in 2020 yılı sektör raporunda şu veriler yer alıyor.
2018 yılına kadar bünyesindeki 25 şeker fabrikasının yıllık şeker üretim kapasitesi 2 milyon 36 bin ton olan Türk Şeker’in kapasitesi 2018 yılında 10 şeker fabrikasının özelleştirilmesi ile yıllık 1 milyon 176 bin tona, günlük pancar işleme kapasitesi ise 114 bin 200 tondan 66 bin tona düşmüş!…
2002-2003 yıllarında toplam pancar şekeri üretiminin yüzde (%74)’ü Türk Şeker tarafından üretilirken, fabrika sayısının azalması ile bu oran %30’a gerilemiştir.
Türk Şeker’in yıllık üretim kapasitesi 2.3 milyon tondan 1.1 milyon tona gerilemesi ile ülkemizde şekerde kaos yaşanarak krize dönüşmüştür.
Buğdayda, samanda, sebze ve meyvede, nohutda, fasulyede, mercimekte, vs. yaşanan ithal vurguncuları et ithalinde olduğu gibi şekerde de ithal vurgunu yaşatıyorlar ülkemize.
Her alanda her üretimde hazır varken, üretime ne gerek var anlayışı ile halkın sırtından vurgun vuranlar, özellikle AKP’nin yarattığı yeni zenginler bir zamanlar her köyde, kasabada, mahallede milyoner yaratma furyasına ithalatla devam ediyorlar.
İzlenen üretme-tüket politikası ile dibe vurmuş olmadık mı?
Üretmeden tüketmenin sonu yoksulluk, açlık, kıtlık değil mi?
Sonra da yokluk, sefalet ve kıtlıkla yaşamı zehir ettiğini halkla dalga geçercesine,
Manda yoğurdu…
Kestane balı…
Yulak ezmesini…
Karıştırıp yiyorum ve öyle yatıyorum diyorsun!…
Bu milletin ağzını sulandırmak ve ben bunları yiyorum, siz de isterseniz zehir-zıkkım yiyin demekten, onlara küfür etmekten daha beter değil mi?
Yiyin yiyin… Iksırıncaya tıksırıncaya kadar yiyin…
