Çocukluğumuzda, delikanlılığımızda, gençliğimizde ve kâmilliğimizin ilk yarısında 23 Nisan günlerinde 23 Nisan’ı kutlardık. İfade tuhaf mı geldi? Şunu demek istiyorum; son yıllarda bayramdan ziyade anma günü şekline girdi 23 Nisan törenleri. Bizim yaşayıp anımsadıklarımız gerçekten bayram gibi ÇOCUK BAYRAMLARIYDI…
Daha bir ay önceden ront, izci ve folklor ekiplerinin rengarenk giysileri sipariş edilir, aynı zamanda da her ekip okul bahçesinde müzik eşliğinde çalıştırılırdı. Rontçuları her kes kıpır kıpır kelebeklere benzetirdi.
RAHMETLİ STADYUM HINCAHINÇ DOLARDI
Suriyeli ve sair mültecilerin bereketiyle nüfusumuz 3 milyon bandında olmasına rağmen, çok gariptir, Adana’mıza tek bir stad yeterli görüldü ve yılların hizmetkârı 5 Ocak ile bitişiğindeki gençlik stadı tarihe gömüldü. Önce Rezidans ve AVM olacağı söylendi. Ciddi tepkiler Ankara’ya ulaştı ve sağ olsun, Ömer Çelik Vekilimiz olaya el koyarak hiç olmazsa Millet Bahçesi yapılmasını sağladı.
İşte bizim bildiğimiz, yaşadığımız ve izlediğimiz bayramlarda, yüzlerce ne ki, binlerce çocuk, kalpleri dolduran, duyguları coşturan gösterilerle gönülleri ferahlatır, ileriye dönük umutları parlatırdı. Dedik ya, bayram gibi çocuk bayramları yapılırken, çocuklar kadar büyükler de eğlenir, bayramla bütünleşir, vatandaşlık duygusu göklere erişirdi. Veee, bütün bu olguların yer aldığı alan, işte bizim rahmetli 5 Ocak Stadını hıncahınç dolduran on binlerce izleyici huzurunda gerçekleşirdi.
YA ŞİMDİ?..
Stadyum unutulalı çok oldu. Kutlamalar, değer yargıma göre, bayram havasından çoook ama pek çok uzaklaştı. İstasyon önünde kurulan tribünlere “protokole mensup zevat”, dilerse aile efradıyla oturup cansız, fersiz ve de heyecansız gösterileri bir süre takip ettikten sonra, sen saaağ ben selâmet!.. 23 Nisan mı, 23 Nisan!.. Ama Bayram değil… Hele hele çocuk bayramı hiç değil.
Bilir misiniz ki; 1921’den itibaren 23 Nisan Milli Bayramı olarak kutlanırken, 1927’de Hakimiyet-i Milliye ve Etfal Bayramı, yani, Ulusal Egemenlik ve Çocuk Bayramı olarak kabul edilmiş ve halk nezdinde heyecan uyandırmış, büyük sevinçle karşılanmıştı.
OKULLARDA
Neyse ki, çocuklarımıza halen okullarında 23 Nisan az veya çok anlatılıyor. Daha doğrusu, günün anlam ve önemi üzerinde konuşmalar yapılıyor, şiirler okunuyor. O eski kutlamaları yaşamış bizler, buruk duygularla “Buna da şükür” diyebiliyoruz ancak.
